Marlena Dietrich (właściwie Marie Magdalene Dietrich) urodziła się 27 grudnia 1901 roku w Berlinie (Niemcy). Jej ojciec był oficerem, później policjantem. Zmarł w 1907, a ojczym (również wojskowy) zginął na froncie w 1916 roku. Matka pochodziła z zamożnej rodziny jubilerów i zegarmistrzów. Marlena marzyła o karierze skrzypaczki, ale uraz ręki uniemożliwił jej to. W 1922 roku zaczęła reklamować buty, biżuterię i galanterię. Wstąpiła także do szkoły teatralnej
Maxa Reinhardta. Występowała w kabaretach i rewiach, które z czasem przyniosły jej sukces i sławę. W teatrze odgrywała role w sztukach m.in.
Williama Szekspira i
George'a Bernarda Shawa. W filmach z początku występowała jako uwodzicielka, flirciara i dziewczyna o lekkich obyczajach. Odkrył ją reżyser
Josef von Sternberg. Jej pierwszym sukcesem był film "
Zatracona ulica". W 1923 roku Dietrich wzięła ślub z asystentem reżysera
Joe Maya,
Rudolfem Sieberem. Ich związek formalnie trwał do jego śmierci w 1975 roku, ale od początku "dali sobie wolną rękę". Miała romanse m.in. z
Garym Cooperem,
Erichem Marią Remarque,
Jean Gabinem i aktorem
Willi Forstem. W 1929 roku
Josef von Sternberg stał się sławny i przyjechał do Berlina nakręcić "
Błękitnego anioła", do którego postanowił zatrudnić Marlenę. Ta rola okazała się wprost idealna dla natury Dietrich. Film okazał się wielkim sukcesem. Po przyjeździe do USA, Dietrich i
von Sternberg nakręcili jeszcze sześć filmów. Je następne role były dwuznaczne, z podtekstami erotycznymi i sadomasochistycznymi. W "
Maroko" aktorka kocha się w legioniście, w "
Szanghaj Ekspres" gra prostytutkę Lily. Jej "
X-27" był odpowiedzią na "
Matę Hari" z jej konkurentką,
Gretą Garbo. "
Imperatorowa" i "
Diabeł jest kobietą" nie odniosły już kasowego sukcesu. Po rozstaniu z
von Sternbergiem, Dietrich zagrała w przewrotnej i niedocenianej przez publikę komedii "
Pokusa"
Franka Borzage'a. Następny film, "
Ogród Allaha"
Ryszarda Bolesławskiego okazał się totalną porażką. Następna komedia, "
Eskapada" też nie została dobrze przyjęta. W westernie z jej udziałem, "
Destry znowu w siodle"
George'a Marshalla, Marlena wykpiła swój dawny obraz kobiety pełnej erotyki i famme fatale, przez co utraciła wizerunek gwiazdy. "
Wysokie napięcie" i "
Zdobywcy" nijak wpłynęły na jej karierę. Przełom nastąpił, gdy zaczęła występować w saloonach na froncie i na estradzie. Było to w latach 1944-1945. Estradowe "drugie życie" trwało od lat 50. do połowy 70., gdy poznała znanego kompozytora i dyrygenta
Burta Bacharacha. Od końca lat 40. grywała zwykle małe epizody, chociaż udało się jej zabłysnąć w "
Sprawach zagranicznych"
Billy'ego Wildera. "
Trema" to najmniej udany film
Alfreda Hitchcocka, gdzie Marlena grała w zasadzie samą siebie. Lepiej wypadła już w "
Ranczu złoczyńców", jako starzejąca się samotnie, silna kobieta. Jej brawurowa rola Cyganki-burdelmamy w "
Dotyku zła"
Orsona Wellesa została dobrze przyjęta. W "
Świadku oskarżenia" pokazała w pełni swoją zagadkową naturę. Z filmową karierą pożegnała się obrazem "
Zwyczajny żigolo". Marlena Dietrich utrwaliła swój wizerunek na zawsze jako chłodna, zmysłowa kobieta, emanująca erotyzmem i swoistym zagadkowym pięknem. Wydała także swoją biografię "Jestem po to, by mnie kochać".